Κοινωνική Κρίση και Καρ.Πό.Σ

Μπαρμπατσάλου Μαρία
Δικηγόρος
Τα τελευταία χρόνια η πλειονότητα του ελληνικού λαού διαβιεί σ ένα ζοφερό, επισφαλές περιβάλλον όπου η καθημερινότητα του μεταλλάσσεται  διαρκώς προς το  χειρότερο και νιώθει ότι δεν υπάρχει διαφυγή. Βάλλεται έντονα  από τις μνημονιακές πολιτικές που της  έχουν επιβληθεί ως δήθεν αναγκαία απόρροια της οικονομικής κρίσης και που έχουν οδηγήσει και συνεχίζουν να οδηγούν  αναπόδραστα στην φτωχοποίηση μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας.
Στην κατεύθυνση αυτή καταστρατηγούνται  και ουσιαστικά εξαφανίζονται κεκτημένα δικαιώματα χρόνων, ιδιαίτερα όσον αφορά στον εργασιακό τομέα, ελαχιστοποιείται η πρόσβαση της πλειονότητας στον κοινωνικό πλούτο καθώς  ευτελίζονται και  συρρικνώνονται τα κοινωνικά αγαθά, όπως δημόσια υγεία και παιδεία). Παράλληλα έχουν απαξιωθεί, κατά πολύ, στην συλλογική συνείδηση οι πολιτικοί θεσμοί και οι πολιτειακές δομές   μετά από τουλάχιστον δύο δεκαετίες κυριαρχίας λογικών και πρακτικών ατομικισμού και ανάθεσης που οδήγησαν στον παραγοντισμό, στην ρουσφετολογία και εντέλει στην διαπλοκή και στη διαφθορά.

Μια κοινωνία, επομένως, σε κρίση ή αλλιώς μια κοινωνία σε κρίσιμη καμπή.

Αυτή η τουλάχιστον έκρυθμη, και σίγουρα οριακή κοινωνική και πολιτική κατάσταση αναπαράγεται σε μικρογραφία αλλά εξίσου επώδυνα και απελπιστικά και στην πόλη μας, αντανακλώντας στην καθημερινή ζωή των πολιτών της αλλά και στην ποιότητα, λογικές  και πρακτικές  της διοικούσας δημοτικής αρχής.

Η Καρδίτσα ως χώρος (πόλη και ύπαιθρος) που στηρίζεται πρωτογενώς οικονομικά στην αγροτική παραγωγή ένοιωσε αρκετά γρήγορα τις επιπτώσεις των ευρωπαικών και μνημονιακών οικονομικών πολιτικών. Η αγροτική παραγωγή που εξωθήθηκε για δεκαετίες, χωρίς πρόγραμμα ανάπτυξης και ουσιαστικό σχεδιασμό, στην αλόγιστη επιδοτούμενη μονοκαλλιέργεια, με την ελαχιστοποίηση του ποσού των επιδοτήσεων οδηγείται σε κατάρρευση. Αφήνει ως ερείπια στραγγιγμένες από την υπερεκμετάλλευση εκτάσεις γης και απελπισμένους από την αιφνίδια οικονομική ανατροπή ανθρώπους, στερούμενους δυνατότητας δημιουργικής αλλαγής λόγω έλλειψης ειδικής κατάρτισης στο αντικείμενο τους αλλά και γενικότερης παιδείας. ΄Η φτωχοποίηση της υπαίθρου που αποστερεί οικονομικούς πόρους από την πόλη και σε συνδυασμό με την φορολογική επίθεση   στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις καθώς και την συρρίκνωση  των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων κάνουν την πόλη και την πέριξ αυτής ύπαιθρο να προσομοιάζει με μια φυλακή εγκλωβισμού στην φτώχεια και στην ανεργία , οι οποίες πλήττουν ιδιαίτερα τους νέους και τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

Με δεδομένο αυτό το τεράστιο πρόβλημα η παρούσα δημοτική αρχή, αποδυναμωμένη και από τις πρακτικές του Καλλικράτη, στέκεται, τουλάχιστον, απαθής. Βέβαια δεν είναι τυχαίο ότι ποτέ δεν αντιτάχθηκε, ούτε καν για την τιμή των όπλων, ούτε στα μνημόνια ούτε στην επιβολή του Καλλικράτη, που αποδυνάμωσε την ουσιαστική δύναμη των κοινοτήτων και τις προσέδεσε ακόμα περισσότερο στο άρμα  της κεντρικής εξουσίας αλλά αντίθετα υπηρέτησε με συνέπεια χώρους και πολιτικές που επέβαλαν τα παραπάνω. Μάλιστα αυτή η διαπίστωση αφορά σχεδόν στο σύνολο του Δημοτικού Συμβουλίου.

Έτσι σ αυτή την περίοδο που οι κοινωνικές ανάγκες είναι ιδιαίτερα οξυμένες, αντί ο δήμος να σταθεί αρωγός των βαλλόμενων συμπολιτών μας, συρρικνώνει ή και καταργεί κοινωνικές δομές, περιχαρακώνεται σε κλειστά, περιχαρακωμένα  δημοτικά συμβούλια όπου αναπαράγονται μικροπολιτικές με στόχο την διατήρηση της εξουσίας, χωρίς ουσιαστικό πολιτικό λόγο, και οργανώνει φιέστες προκειμένου να προσφέρει θεάματα ελλείψει άρτου.

Αποτέλεσμα οι πολίτες να αισθάνονται, πολύ περισσότερο, αβοήθητοι μέσα στον καθημερινό σκόπελο των βασικών προβλημάτων, επιβίωσης πλέον, που τους βομβαρδίζουν. Με διαρηγμένο ήδη τον κοινωνικό ιστό από τις χρόνιες πρακτικές ατομισμού και υπερκατανάλωσης η μοναξιά στην δυσκολία οδηγεί στην απόγνωση και στην πλήρη κατάρρευση, όχι μόνο μεμονωμένων ανθρώπων, αλλά και μιας ολόκληρης κοινότητας, μιας κοινωνίας.

Σ αυτή, λοιπόν, την εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία, που η απελπισία της παραίτησης μοιάζει αναπόφευκτος μονόδρομος, μια ομάδα ανθρώπων αποφάσισε να συνευρεθεί για να ανιχνεύσει την ελπίδα και να δράσει για την ανατροπή. Ετσι, πριν ένα χρόνο, πολίτες της Καρδίτσας, με κοινό πλαίσιο την αντίσταση στις μνημονιακές πολιτικές και στις καλλικρατικές δομές, δημιουργήσαμε έναν πυρήνα συνεύρεσης και δράσης για να αναλάβουμε, επιτέλους, εμείς οι ίδιοι  ακέραια την ευθύνη  της ζωής μας, της ζωής των παιδιών μας, της ζωής της πόλης μας, πέρα από σωτήρες και ευαγγέλια.

Ο πυρήνας αυτός με συνεχή και αδιάλειπτη συνεύρεση, συνδιαμόρφωση και δράση απλώθηκε και συνεχώς αναπτύσσεται αποτελώντας ελπίδα διαμόρφωσης, από τη , ουσιαστικού πολιτικού λόγου, ουσιαστικής πολιτικής δράσης και γι αυτό   εφαλτήριο για την δημιουργία ενεργών πολιτών, έτοιμων να δράσουν για μια άλλη ποιότητα διαβίωσης ατομικά και συλλογικά στην πόλη μας και στην ύπαιθρο που την περιβάλλει.

ΑΥΤΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΡΠΟΣ

Μέσα από την διαρκώς κατακτημένη εμπειρία μας από τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες λήψεις αποφάσεων και ανάληψης δράσεων που επιχειρήσαμε συνειδητοποιήσαμε ξεκάθαρα το εξής

-Την αναγκαιότητα των συνελεύσεων βάσης γιατί αναδεικνύουν εμφανώς και συγκεκριμένα τα προβλήματα που απασχολούν την κάθε ομάδα, κοινότητα, δήμο.

-Την αποτελεσματικότητα των συνελεύσεων βάσης γιατί μέσα από την διαβούλευση των συμμετεχόντων με την ειλικρινή κατάθεση της εμπειρίας καθώς και της οπτικής γωνίας που ο καθένας φέρει  αναλύονται επαρκώς και διεξοδικά όσα απασχολούν την ομάδα και έτσι ανευρίσκονται οι πιο αποτελεσματικές και δημιουργικές λύσεις.

- Την παιδευτική αλλά και κοινωνική αξία των συνελεύσεων βάσης γιατί φέρουν σε επαφή τον καθένα  με άμεσα ερεθίσματα σκέψης και λόγου και έτσι προσφέρεται δυνατότητα διαρκούς προσωπικής  ανάπτυξης, τον καθιστούν κοινωνό και συμμέτοχο στο κοινωνικό χώρο που ζει και δραστηριοποιείται και για αυτό επανιδρύουν και ενισχύουν τον κοινωνικό ιστό και τέλος γίνεται ο ίδιος συνδιαμορφωτής των αποφάσεων που αφορούν την κοινότητα και την ζωή του και έτσι υπεύθυνος για την πραγμάτωσή τους αλλά και για την ουσιαστική κρίση περί των αποτελεσμάτων τους,

Έτσι δημιουργούνται ενεργοί πολίτες, που δεν αναθέτουν ως υποχείρια, αλλά σκέφτονται, αποφασίζουν, δρούν και ασκούν δημιουργική κριτική σε αυτούς που επιλέγουν κάθε φορά να τους εκπροσωπήσουν. Ετσι αποφεύγεται μικροπολιτική, ρουσφετολογία, παραγοντισμός. Έτσι κάθε κοινωνία, κοινότητα, πόλη, δήμος ανακαλύπτει τον δικό του δημιουργικό βηματισμό προς όφελος όλων και αποφεύγει την αλλοτρίωση και την κατάρρευση σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.

 Αυτή την κατεύθυνση διεκδικούμε και απαιτούμε σήμερα για την οργανωτική δομή του δήμου

Ένας δήμος

Ανοιχτών γενικών συνελεύσεων

Συνελεύσεων γειτονιάς και κοινοτήτων

Δημοψηφισμάτων

Ανοιχτών δημοτικών συμβουλίων

Τομείς αντιδημαρχιών που θα λειτουργούν ως ανοιχτοί συλλογικοί φορείς διαβούλευσης και οι προτάσεις του κάθε τομέα θα συνδιαμορφώνονται από τις σχετικές με αυτόν συλλογικότητες που δρουν στην πόλη αλλά και όσους ενδιαφερόμενους πολίτες επιθυμούν να συμμετάσχουν.

 Μια πόλη «αγορά» όπου οι κάτοικοί της ως ενεργοί πολίτες θα συνδιαλέγονται, θα αποφασίζουν και θα κρίνουν.

Μέσα σ αυτό το κλίμα δημιουργικής συμμετοχής και ευθύνης, που δημιουργεί μια δυναμική ομάδας η οποία προσφέρει έμπνευση και δημιουργικότητα στα μέλη της, θα  επιτευχθεί και ο εξορθολογισμός της διοικητικής δομής του δήμου, με την αξιοποίηση κάθε εργαζόμενου εκεί που μπορεί να προσφέρει αποτελεσματικότερα για την επίτευξη του συλλογικού οράματος .

Τέλος μια δημοτική αρχή που βρίσκεται σε συνεχή διαυλο επικοινωνίας και διαβούλευση με την πόλη,  μπορεί να αναπτύξει και να αξιοποιήσει επαρκώς κάθε δυνατότητα και εργαλείο που μπορεί να προσφέρουν δημοτικές καθολοκληρίαν ή κατά ένα ποσοστό επιχειρήσεις, συλλογικά, συνεταιριστικά εγχειρήματα ή και μεμονωμένοι πολίτες.

Στην κατεύθυνση αυτή η δημοτική αρχή δίνει η ίδια την ώθηση για την ανάπτυξη της κοινωνικής επιχειρηματικότητας, προσφέροντας τεχνογνωσία αλλά και βασιζόμενη στις κοινωνικές επιχειρήσεις για να καλύψει τις παντός είδους δραστηριότητες του δήμου. Έτσι θα μπορούσαν να ενθαρρυνθούν κοινωνικά συνεταιριστικά σχήματα που αφορούν στον πρωτογενή τομέα (γεωργία, κτηνοτροφία) προσφέροντας διέξοδο στην ύπαιθρο, εγχειρήματα μεταποίησης αλλά και παροχής υπηρεσιών σε κάθε τομέα. Αξιοποιείται ο αγροτικός χαρακτήρας του δήμου, ανθρώπινες δεξιότητες και δημιουργούνται θέσεις εργασίας.

Βέβαια μας είναι ξεκάθαρο ότι το πρόβλημα της ανεργίας δεν επιλύεται με δράσεις σε τοπική κλίμακα. Χρειάζεται ανατροπή του κεντρικού πολιτικού κλίματος και πολιτικής κατεύθυνσης. Σ αυτόν τον αγώνα οραματιζόμαστε έναν δήμο διεκδικητή στο πλευρό των πολιτών του για την χάραξη κεντρικών πολιτικών που προτάσσουν την άνάπτυξη και την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ύπαρξης και όχι τα κέρδη και τους αριθμούς.

Σ αυτή την κατεύθυνση ο δήμος πέρα από διεκδικητής οφείλει να είναι και αρωγός στον αγώνα του πολίτη του να κρατηθεί άνθρωπος για να μπορέσει να διεκδικήσει με ωριμότητα και όραμα τα δικαιωματα του και εν τέλει μια διαφορετική πιο ποιοτική καθημερινότητα. Έτσι δίνεται έμφαση στις δομές κοινωνικής πρόνοιας που ανακουφίζουν τους συμπολίτες μας, δομημένες με πνεύμα συλλογικότητας και αλληλεγγύης ώστε να διαφυλάττεται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και να κατανοείται πλήρως η αξία του ανθρώπου για τον άνθρωπο. Αυτές οι δομές, όμως, οφείλουν να υπάρχουν και να λειτουργούν σε κάθε συγκυρία γιατί είναι καθήκον της οποιαδήποτε κοινότητας να μεριμνά για τον ευάλωτο πολίτη αλλά και για τον καθένα ώστε να του προσφέρει τη δυνατότητα και τον χρόνο να συμμετέχει ισότιμα στη δημόσια διαβούλευση για να προωθηθεί το συλλογικό όραμα. ΄Μ αυτόν τον τρόπο ο δήμος βοηθά τους πολίτες του να είναι ενεργοί προκειμένου αυτός να είναι ακμαίος και αποτελεσματικός.

Αυτές, λοιπόν,  είναι οι βασικές αρχές μας που διέπουν την πολιτική μας άποψη αλλά και αύριο την πολιτική μας πρακτική στην αρχή του Δήμου. Εάν θα μπορούσαμε να τις συνοψίσουμε επιγραμματικά θα λέγαμε συλλογικότητα, συμμετοχή, διαβούλευση, διαφάνεια, ανάπτυξη βάσης, αλληλεγγύη, διεκδίκηση. Για να επικρατήσουν αυτές θα παλέψουμε. Με αυτές θα αγωνιστούμε για την επίλυση των  προβλημάτων και την ανεύρεση ουσιαστικών λύσεων.

Οραματιζόμαστε μια πόλη ανοιχτή, ανθρώπινη, κυψέλη διαβούλευσης, απόψεων, δράσεων.

Μέσα από την πρακτική μας ξέρουμε τους τρόπους, έντοπίσαμε τα προβλήματα, ανιχνεύσαμε τις λύσεις . Μπορούμε να τα καταφέρουμε.

Αλλά χωρίς τη συμμετοχή όλων το οραμά μας θα είναι λειψό.

Χρειαζόμαστε την πολιτική ενεργοποίηση όλων για να καρπίσει η πόλη μας, για την αισθανόμαστε δική μας.

Γιατί Τώρα Πρέπει – Μαζί μπορούμε